Weg met borden

Ik heb niks tegen informatieborden. Integendeel: er zijn er die ik zelf heb geschreven. Maar ze moeten wel hun plaats kennen. Soms zie ik door de borden het bos niet meer. Dat kan de bedoeling toch niet zijn van de beheerders der nationale natuur, die overigens gestaag lijkt te groeien getuige het bord langs de snelweg dat ik regelmatig passeer met de knusse tekst Inrichting Deelplan 4 natuurelement C.

Gisterenavond liep ik met de kinderen de dijk af naar het normaal zo onverstoorbare Spiegelbos, lafjes op zoek naar uilenballen. Midden in het gras stond een hele reeks informatieborden met plechtige titels als Denken in kringlopen en Duurzame bijdrage aan natuur en landschap. Er stonden stevige teksten op en prachtige plaatjes van dieren en planten die hier ongetwijfeld ergens rondhingen. Op een plek waar nog geen borden stonden. Informatieborden in de natuur

We troffen algauw een boeketje palen aan met bordjes die naar andere borden verwezen, zoals mijn dochter met nauwelijks verholen minachting constateerde. We volgden een van de bordjes en kwamen bij een heus panorama van borden vol gedichten die gingen over -jawel- het verdwenen landschap. Maar aha: misschien was hier dan wel sprake van verzachtende omstandigheden in de vorm van kunst. Dit gaf op zijn minst de hoop dat de zo stevig verankerde borden binnenkort weer plaats zouden maken voor aarde, gras en uitzicht.

Ging dat ook maar zo eenvoudig met al die andere borden. En dan heb ik het nog niet eens over billboards, boerenkarren en het bord dat ik onlangs bij een hondenweitje zag: Beste hondenbezitter, gefeliciteerd met uw nieuwe hondentoilet! Het staat er echt, op een officieel en permanent ogend bord van de gemeente Nijmegen.
Nee, ik heb het hier puur over de doorslaande neiging om ook de laatste stukjes open landschap dicht te plaveien met overdreven informatie. Borden die midden in het bos ineens vertellen welke boom er eigenlijk voor je staat. Borden die langs de snelweg het zicht op het Groene Hart belemmeren, met in grote letters Groene Hart en in kleinere letters de bijna subliminale informatie Aangeboden door de ANWB ter gelegenheid van haar 125-jarig bestaan.

Ik ben er voor om mensen bewust te maken van hun natuurlijke omgeving. Ik ben altijd weer blij als ik in Frankrijk langs het bord rij dat de waterscheiding markeert. Van mij mag er bij de ingang van elk natuurgebied een mooi bord staan met heldere informatie over de bewoners en de geschiedenis van het gebied en als het even kan een inzetje van een uilenbal. Maar laat ons dan voorbij dat bord in de waan dat we echt in de natuur zijn. Ik stel voor dat we voor elk bord dat erbij komt ergens anders een bord weghalen. Of twee.

Reacties zijn gesloten.

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑